Margarita z NIMI.

Cholera jasna, oni mnie zabiją, nawet nie wiedzą jak każde z nich wygląda!
- rozpaczała Linka pędząc z P. warszawskimi drogami, spóźniona jakieś 40 minut.
Na Nowym Świecie, w tym samym momencie klęło na nią kilka zupełnie obcych sobie osób.
Nie wiedzieli nawet jak wyglądają, stali więc koło siebie usiłując trafić kto może być tym kimś od Linki.
Wiadomo, jak się człowiek śpieszy wszystkie światła są czerwone, a przed nami jedzie traktor. P. jak zwykle pogodna, śmiała się z organizatorki roku,
po kolei wszystko zawalającej Linki. Telefon co chwilkę piszczał przypominając "halo my tam czekamy", celowo był ignorowany i tak nie przyśpieszyłby ruchu drogowego!
Dotarłyśmy.
Stali moi internetowi znajomi w ludzkich, krwisto-wodno-białkowych wersjach.
Tak się tym widokiem przeraziłam, że pierwsze co zrobiłam to oblałam się Tigerem, a przy próbie wyrzucenia po nim puszki zderzyłam się z koszem na śmieci.
Po pierwszych prezentacjach, trzeba było wybrać lokal.
J2. z P. intensywnie kombinowały, R. wymownie milczał, administrator pewnego forum ponoć biegał za mną w celu wręczenia mi prezentu urodzinowego jednak uwagi znerwicowanej Linki się nie doczekał. Królowa U. wywracała się stojąc (u niej po staremu). Aneczka radośnie terkotała.
W końcu znaleźliśmy zapewne już ostatni wolny stolicowy stolik, w ostatniej z możliwych knajp. Zamówiliśmy jedzenie, jednogłośnie zakwalifikowane jako niedobre (ryba U. miała ponoć oczy) i gadaliśmy.

Primy mieszały się z literaturą, offtopy z forum Jarka z doktoratem U.
Czas upływał miło. Wtedy, J2. uraczyła nas informacja, która zmieniła ten wieczór.
"Tu podają Margaritę w pucharkach wielkości wiadra, a kosztuje jakieś 20zł."
Porównanie do wiadra nie okazało się przesadzonym.
Wraz ze znikaniem zawartości wiaderek kończyła się oficjalna część spotkania.
Aneczka z U. kłóciły się o przyzwoitość jakiejś osiemnastolatki, P. opowiadała historię o znajomym jej mordercy, zarażającym trupim jadem, Linka usiłowała namówić Admina na likwidację pewnego konta. J2. streszczała historię swojej miłości rozpoczętej w sieci, R. popijając sok jabłkowy obserwował, G. zasypiała błagając "skończcie gadać o necie!".
Nawet nie zauważaliśmy w którym momencie w lokalu poza nami została już tylko obsługa. Nie poddaliśmy się. Spożyliśmy kolejne wiadra ich reprezentacyjnego napoju i czekaliśmy aż kulturalnie nas wyrzucą.
Stało się.
Pojechaliśmy więc do sklepu, który działa zawsze.. kupiliśmy co nieco.. dotarliśmy do ursusa/su, wpakowaliśmy się do mieszkania...graliśmy w mafię, piliśmy, gadaliśmy, piliśmy, śpiewaliśmy, piliśmy...
Dzisiaj każdy z nas szuka moderatora tego forum w celu unieszkodliwienia.
Wziął ze sobą aparat fotograficzny. . .

W podziękowaniu za bardzo miły wieczór (noc, poranek - ostatni dotrwali do godz.13 dnia następnego, nie wskazując palcem na królową), za to, że wam się chciało pojawić, przyjechać, nawet i pięć godzin w pociągu spędzić, coś prawie, że meksykańskiego.. :)